dr inż. Barbara Maćkowiak
W 1957 roku ukończyłam studia magisterskie na Wydziale Łączności Politechniki Wrocławskiej.
Po studiach pracowałam w Instytucie Łączności we Wrocławiu.
Od 24 marca 1959 roku podjęłam pracę w nowo powstających Wrocławskich Zakładach
Elektronicznych z siedzibą przy ul. Obornickiej w sekcji przyrządów elektronicznych na
stanowisku konstruktora.
Pamiętam wielkie zaangażowanie i ogromny entuzjazm ówczesnej kilkunastoosobowej załogi.
Nasza sekcja zajmowała się zakupem aparatury
kontrolno-pomiarowej a także konstruowaniem specjalistycznych przyrządów elektronicznych dla produkcji przełączników
kanałów telewizyjnych. Odbyliśmy
również kilkumiesięczną praktykę w Warszawskich Zakładach Telewizyjnych.
W 1960 roku sekcja przekształcona została w Dział Przyrządów Elektronicznych.
Pierwszym kierownikiem działu został mgr inż. Michał Łogwin.
Zadaniem działu było wyposażenie przedsiębiorstwa w elektroniczną aparaturę kontrolno-pomiarową krajową i
zagraniczną dla potrzeb biur konstrukcyjnych oraz konstrukcja i wykonanie specjalistycznych przyrządów i
testerów niezbędnych w procesie technologicznym produkcji wyrobów finalnych.
W końcu 1961 roku, po odejściu inż. Łogwina, zostałam kierownikiem działu
i na tym stanowisku, zwanym później „dumnie” głównym elektronikiem, pracowałam
12 lat.
W miarę jak rozszerzał się program produkcji ELWRO, rozwijał się dział przyrządów.
Wkrótce zatrudnionych w nim było około 100 pracowników : konstruktorów elektroników,
konstruktorów mechaników, technologów, konserwatorów, tokarzy, frezerów, ślusarzy i monterów.
Byli wśród nich świetni specjaliści tacy, jak Jerzy Markiewicz, Kazimierz Piotrowski, Walenty Suszyński,
Wiesław Pidek, Sławomir Waszkiewicz, Jerzy Sommer i wielu innych. W dziale panowała koleżeńska a czasami
nawet rodzinna atmosfera.
Spotykaliśmy się również poza pracą, głównie w zimie na nartach.
W 1969 roku otworzyłam przewód doktorski a w grudniu 1971 roku otrzymałam stopień
doktora nauk technicznych w Instytucie Metrologii Elektrycznej Politechniki Wrocławskiej.
Moim promotorem był profesor Andrzej Jellonek a tematem pracy był „System metrologiczny w elektronicznym
przedsiębiorstwie przemysłowym”.
W lipcu 1973 roku podjęłam pracę w Instytucie Komputerowych Systemów Automatyki i
Pomiarów na stanowisku adiunkta kierownika Zakładu Prognozowania i Współpracy z Zagranicą a następnie
kierownika Zakładu Systemów Pilotowych i Sekretarza Naukowego.
Po przejściu na emeryturę w 1991 roku pracowałam w Zakładzie Elektroniki TEL-EKO
na stanowisku głównego specjalisty do spraw współpracy z zagranicą do czasu likwidacji przedsiębiorstwa w 1998 roku.
Tak więc prawie całe moje życie zawodowe było związane z ELWRO.
Wróć do Moja praca w Elwro...
W 1957 roku ukończyłam studia magisterskie na Wydziale Łączności Politechniki Wrocławskiej.
Po studiach pracowałam w Instytucie Łączności we Wrocławiu. Od 24 marca 1959 roku podjęłam pracę w nowo powstających Wrocławskich Zakładach Elektronicznych z siedzibą przy ul. Obornickiej w sekcji przyrządów elektronicznych na stanowisku konstruktora.
Pamiętam wielkie zaangażowanie i ogromny entuzjazm ówczesnej kilkunastoosobowej załogi. Nasza sekcja zajmowała się zakupem aparatury kontrolno-pomiarowej a także konstruowaniem specjalistycznych przyrządów elektronicznych dla produkcji przełączników kanałów telewizyjnych. Odbyliśmy również kilkumiesięczną praktykę w Warszawskich Zakładach Telewizyjnych. W 1960 roku sekcja przekształcona została w Dział Przyrządów Elektronicznych. Pierwszym kierownikiem działu został mgr inż. Michał Łogwin. Zadaniem działu było wyposażenie przedsiębiorstwa w elektroniczną aparaturę kontrolno-pomiarową krajową i zagraniczną dla potrzeb biur konstrukcyjnych oraz konstrukcja i wykonanie specjalistycznych przyrządów i testerów niezbędnych w procesie technologicznym produkcji wyrobów finalnych.
W końcu 1961 roku, po odejściu inż. Łogwina, zostałam kierownikiem działu i na tym stanowisku, zwanym później „dumnie” głównym elektronikiem, pracowałam 12 lat.
W miarę jak rozszerzał się program produkcji ELWRO, rozwijał się dział przyrządów. Wkrótce zatrudnionych w nim było około 100 pracowników : konstruktorów elektroników, konstruktorów mechaników, technologów, konserwatorów, tokarzy, frezerów, ślusarzy i monterów.
Byli wśród nich świetni specjaliści tacy, jak Jerzy Markiewicz, Kazimierz Piotrowski, Walenty Suszyński, Wiesław Pidek, Sławomir Waszkiewicz, Jerzy Sommer i wielu innych. W dziale panowała koleżeńska a czasami nawet rodzinna atmosfera. Spotykaliśmy się również poza pracą, głównie w zimie na nartach.
W 1969 roku otworzyłam przewód doktorski a w grudniu 1971 roku otrzymałam stopień doktora nauk technicznych w Instytucie Metrologii Elektrycznej Politechniki Wrocławskiej. Moim promotorem był profesor Andrzej Jellonek a tematem pracy był „System metrologiczny w elektronicznym przedsiębiorstwie przemysłowym”. W lipcu 1973 roku podjęłam pracę w Instytucie Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów na stanowisku adiunkta kierownika Zakładu Prognozowania i Współpracy z Zagranicą a następnie kierownika Zakładu Systemów Pilotowych i Sekretarza Naukowego.
Po przejściu na emeryturę w 1991 roku pracowałam w Zakładzie Elektroniki TEL-EKO na stanowisku głównego specjalisty do spraw współpracy z zagranicą do czasu likwidacji przedsiębiorstwa w 1998 roku. Tak więc prawie całe moje życie zawodowe było związane z ELWRO.