inż. Adam Kawałek
Inż. Adam KAWAŁEK urodził się w 1942 r. w Dziemierzycach k/ Racławic. Pracę w ELWRO podjął w 1964 r., jeszcze przed
uzyskaniem dyplomu elektronika Politechniki Wrocławskiej
w 1969 r. Od samego początku, aż do przejścia na emeryturę,
pracował na wydziale produkcji i uruchomień maszyn cyfrowych, zdobywając kolejne szczeble w elektronicznej karierze:
robotnik stażysta, technik montażu i uruchomień procesorów, brygadzista, specjalista ds. uruchomień komputerów, a w końcu,
jako kierownik działu uruchomień (z tytułem głównego specjalisty systemów komputerowych). Od 1975 r. do końca 1990 r.
pracuje jako kierownik grupy najlepszych specjalistów w dziale serwisu systemów komputerowych.
Pracę swoją zaczynał przy komputerze UMC-1, gdzie początkowo selekcjonował i dokonywał starzenia podzespołów stosowanych
w komputerze, a następnie uruchamiał kompletne pakiety.
Po specjalistycznym przeszkoleniu zajmuje się uruchamianiem i
odbiorem całego komputera
UMC-1, a gdy do produkcji weszła ODRA 1003, Adam Kawałek dalej szkoli się w zakresie uruchamiania
kolejnego systemu komputerowego.
Cykl taki (szkolenie – uruchamianie) Adam Kawałek przechodzi przez wszystkie procesory i
systemy opracowane i produkowane w ELWRO, a więc: ODRA 1204, ODRA 1304, ODRA 1305, ODRA 1325, R-32, R-34 oraz TELE-JS.
Dzięki dogłębnemu poznawaniu struktury organizacyjnej i konstrukcji kolejnych maszyn cyfrowych – poprzez ich praktyczne
uruchamianie, wymagające ogromnej pracowitości i nauki – staje się on perfekcjonistą w uruchamianiu, dbającym nie tylko
o jakość, ale i twórczy udział w usprawnianiu konstrukcji bądź dokumentacji tych produktów. Metoda systematycznej nauki
i cierpliwej pracy, także życzliwość wobec kolegów z produkcji, serwisu i biura konstrukcyjnego, zjednały mu przychylność
oraz uznanie specjalistów w całym przedsiębiorstwie.
Nie bez powodu nazywano go „profesorem”, jako że o każdym komputerze, jego dokumentacji i „właściwościach specjalnych”
zawsze wiedział najwięcej. Ogromną zasługą Adama Kawałka było skuteczne uruchamianie poprzez eliminowanie błędów
konstrukcyjnych, a z czasem pieczołowite czuwanie nad procesem uruchamiania wszelkich typów maszyn w Elwro – co miało
wymierny i pozytywny wpływ na jakość produkcji. Dokładność i stosowanie „żywego” sprzężenia zwrotnego z konstruktorami
dawało rękojmię uzyskiwania odpowiedniej jakości kompletnego systemu.
W 2009 r. przechodzi na zasłużoną emeryturę, chociaż nadal zajmuje się elektroniką profesjonalną.
Wróć do Zasłużeni dla Elwro